O naszym patronie

Cyprian Kamil Norwid urodził się 24 września 1821 roku we wsi Laskowo – Głuchy, ochrzczony w pobliskim kościele parafialnym w Dąbrówce, gdzie znajduje się tablica pamiątkowa oraz akt chrztu. Matka Ludwika Zdzieborska wywodziła się z rodu Sobieskich, ojciec zaś Jan, pochodził ze starej i zamożnej rodziny litewskiej, stąd drugi motyw dumy rodowej Norwida z rodziną królewską.

Wczesne pełne sieroctwo spowodowało luki w wykształceniu Norwida, który regularną naukę przerywa po piątej klasie warszawskiego gimnazjum i staje się z czasem samoukiem gromadzącym wiedzę z najróżniejszych dziedzin wiedzy.

W maju 1842 roku opuszcza Warszawę, poznaje najpierw Włochy, potem udaje się do Berlina, gdzie nawiązuje kontakty z emigracją polską. W 1849 przenosi się do Paryża tu poznaje J. Słowackiego, F. Szopena. W tym okresie powiększa się osamotnienie poety.

Trudne warunki materialne, osobiste zawody życiowe, pasja odkrywania świata skłaniają Norwida do opuszczenia Paryża i wyjazdu do Ameryki. W 1854 wraca do Europy, zmęczony życiem, poeta przenosi się do Zakładu Świętego Kazimierza w Ivry pod Paryżem Tam też zmarł rano o godzinie 7.00, 23 maja 1883 roku. Tu spędził resztę swego życia. Wciąż w biedzie, w osamotnieniu, zawsze bardzo twórczy. Poznał całą gorycz życia człowieka. Ostatnie jego chwile opisuje matka Teofila Mikołowska, przełożona Zakładu, naoczny świadek schyłku życia poety - wygnańca.